Ehrlichia

Ehrlichie – są to niewielkich rozmiarów (0,5-2 mikrometrów) bakterie Gram-ujemne, będące wewnatrzkomórkowymi patogenami, które rosną głównie w fagocytach wywodzących się ze szpiku kostnego. Bakterie te są spokrewnione z Riketsjami. Rezerwuarem Ehrlichia są zwierzęta takie jak psy, jelenie, natomiast wektorem infekcji tą bakterią są kleszcze.

Ehrlichie podzielono na trzy grupy na podstawie analizy sekwencji rybosomalnego RNA. Gatunki Ehrlichia z genogrup I i III – zakażają głównie monocyty i makrofagi, natomiast z grupy II – zakażają neutrofile, a niektóre (obserwowane wyłącznie u zwierząt) erytrocyty i płytki krwi.

E. chaffeensis
Ehrlichia chaffeensis

I genogrupa:

  • E. canis (patogen psów),

  • E. muris (patogen myszy, psów, jeleni),

  • E. chaffeensis (główny czynnik etiologiczny HME- ludzka ehrlichioza monocytarna),

  • E. ewingii (patogen psów, ludzi).

II genogrupa:

  • E. phagocytophila (patogen dzikich i udomowionych zwierząt kopytnych oraz psów),

  • E. equi (konie, psy),

    czynnik HGE – ludzka ehrlichioza granulocytarna.

    481px-Anaplasma_phagocytophilum_cultured_in_human_promyelocytic_cell_line_HL-60
    Anaplasma phagocytophilum

(Aktualnie powyższe gatunki zaliczono do jednego gatunku Anaplasma phagocytophila, należąca do rodzaju Anaplasma, obejmujący zbliżone już gatunki A. marginale, A. ovis, które wywołują zakażenia wyłącznie u zwierząt.)

III genogrupa:

  • Neorickettsia sennetsu (dawniej Ehrlichia sennetsu) – wywołuje ostrą infekcję, która klinicznie przypomina mononukleozę zakaźną, występuje w Japonii, a zakażenie następuje po spożyciu surowych ryb.

608px-EhrlichiaDrawing
Wniknięcie Ehrlichii do komórki odpornościowej i powstanie moruli.

Ehrlichie granulocytarne w ciągu kilku dni po zakażeniu mogą być widoczne w obrębie granulocytów krwi obwodowej, jak również w mniejszym odsetku, w eozynofilach i monocytach/makrofagach. Bakterie te dostają się na drodze endocytozy do komórek układu odpornościowego, gdzie unikają zniszczenia przez mechanizmy obronne gospodarza i namnażają się w obrębie powstałych wakuoli, tworząc charakterystyczne skupiska, tzw. morule, z których ostatecznie zostają ponownie uwolnione do osocza. Zakażenie dotyczy nie tylko leukocytów krwi krążącej, ale również szpiku kostnego, w którym u części chorych występują zmiany o charakterze ziarniniaków.

Objawy infekcji Ehrlichią:

  • gorączka, ból głowy (90%),

  • ból mięśni (85%),

  • bóle stawów (70%),

  • złe samopoczucie (70%),

  • trombocytopenia (68%),

  • leukopenia (60%),

  • niedobór sodu (40%),

  • nudności (40%),

  • wymioty (40%),

  • powiększenie wątroby śledziony (30%),

  • zaburzenia umysłowe (20%),

  • wysypka skórna (10%),

  • światłowstręt,

  • szmery skurczowe serca,

  • zapalenie spojówek,

  • czerwony brodawkowaty język,

  • zapalenie gardła,

  • wrzody w okolicy narządów płciowych lub jamy ustnej,

  • nienormalny chód.

Źródło:

  1. Salyers A. Abigail, Whitt D. Dixie, „Mikrobiologia, Różnorodność, chorobotwórczość i środowisko”.
  2. Grygorczuk Sambor,Hermanowska-Szpakowicz Teresa, Kondrusik Maciej, Pancewicz Sławomir, Zajkowska Joanna, „Ehrlichioza – choroba mało znana i rzadko rozpoznawana w Polsce”, Wiadomości lekarskie 2004, lvii, 7–8
  3. www.buhner.pl