Robaki płaskie charakteryzują się silnie spłaszczonym ciałem i słabo zaznaczoną częścią głowową. Ich siedliskami są wody słone i słodkie, a bardzo często również organizm człowieka. Płazińce rozmnażają się płciowo i bezpłciowo, w bardzo szybkim tempie, budując w miejscu bytowania całą kolonię robaków.
Płazińce mają zredukowany układ pokarmowy, pobieranie pożywienia odbywa się u nich za pomocą całego ciała, w przypadku wirków występuje otwór gębowy. Niewiele bardziej rozwinięty jest układ oddechowy – robaki płaskie charakteryzują się oddychaniem całą powierzchnią ciała. Układy wydalniczy i nerwowy funkcjonują na niewiele wyższym poziomie ontogenetycznym.
Rodzaje robaków płaskich
Wśród robaków płaskich wyróżnić możemy gromady: wirków – np. wypławek biały, przywr, do których należą motylica wątrobowa i przywra krwi a także tasiemców, których przedstawicielami są tasiemiec uzbrojony, tasiemiec nieuzbrojony, bruzdogłowiec szeroki oraz mózgowiec. W zależności od gromady, robaki płaskie różnią się drogami zakażenia i chorobami, które wywołują.
Drogi zakażenia
Źródłem zakażenia robakami płaskimi jest przede wszystkim surowe mięso zawierające larwy pasożyta a także nieumyte warzywa, z którymi miały kontakt np. przywry. Zakażenia odbywa się drogą pokarmową – jest szybkie i trudne do wyeliminowania. Aby ustrzec się przed chorobą należy dbać o higienę i bezpieczeństwo spożywanego mięsa, kupując jedynie przebadane sztuki, pochodzące z pewnego źródła.