Reakcja Herxheimera


Inaczej nazywana reakcją Łukasiewicza-Jarischa-Herxheimera (popularnie  określana jako „herx”) jest to reakcja organizmu na wydzielone toksyny wskutek obumierania mikroorganizmów, w trakcie postępu choroby lub jej leczenia.

Tego typu reakcja często towarzyszy boreliozie podczas zastosowania skutecznej terapii, podczas której obumierają duże ilości bakterii .

Toksyny  są stopniowo wydalane przez wątrobę lub nerki, a objawy reakcji Herxheimera pojawiają się, gdy te narządy nie nadążają z wydalaniem toksyn.

Reakcja Herxheimera może objawiać się:

  • gorączką,
  • pogorszeniem samopoczucia,
  • bólami głowy,
  • dreszczami,
  • bólami mięśniowymi oraz kostnymi,
  • świądem,
  • nudnościami i wymiotami,
  • wysypkami skórnymi.

W reakcji Herxheimera wykazano wzrost CRP, TNF, interleukiny-6 i interleukiny-8.

Intensywność przebiegu reakcji Herxheimera u chorych jest kwestią indywidualną i zależy między innymi od stanu wątroby i pęcherzyka żółciowego, ogólnego stanu zdrowia, stopnia zakwaszenia płynów  tkankowych czy zatrucia metalami ciężkimi.

W leczeniu boreliozy antybiotykami umieranie bakterii jest stopniowe i herksy mogą przeciągać się bardzo długo. W przypadku użycia antybiotyków bakteriobójczych, takich jak penicyliny lub cefalosporyny, herx pojawia się najczęściej po 72 godzinach a nawet później. W przypadku antybiotyków bakteriostatycznych (np. makrolidy), może herx wystąpić o wiele później, czasami dopiero po tygodniach leczenia.

źródło:

  1. http://boreliozainfo.pl
  2. https://pl.wikipedia.org
  3. Praca zbiorowa pod redakcją lek. med. Artura Klimaszewskiego, „BORELIOZA I WSPÓŁINFEKCJE FAQ (Frequently Asked Questions) czyli Najczęściej Zadawane Pytania”